Το εξάρθρημα της επιγονατίδας οφείλεται σε 4 κυρίως ανατομικούς παράγοντες.
1) Την ύπαρξη μιας σχετικά σπάνιας παθολογίας στο μηριαίο οστό, την δυσπλασία της τροχιλίας. Η δυσπλασία της τροχιλίας είναι μια παθολογική κατάσταση όπου το μηριαίο οστό χάνει τη φυσιολογική του αύλακα μέσα στην οποία η επιγονατίδα κινείται όταν το γόνατο έρχεται από την έκταση στην κάμψη. Για το λόγο αυτό είναι αδύνατο να διατηρηθεί στη σωστή της θέση και πραγματοποιεί εξάρθρημα της επιγονατίδας. Η δυσπλασία της τροχιλίας ειναι παρούσα στο 96% των ασθενών με εξάρθρημα της επιγονατίδας, και μόνο στο 3% του γενικού πληθυσμού. Η δυσπλασία της τροχιλίας ταξινομήθηκε διεθνώς από τον David Dejour σε 4 τύπους βαρύτητας.
Περισσότερες πληροφορίες για τη δυσπλασία της τροχιλίας στα αγγλικά, από τον οργανισμό ταξονόμησης των σπανίων παθήσεων, όπου ο Π.Γ. Νταγιόπουλος αναλύει τα τελευταία δεδομένα σχετικά με την αντιμετώπιση της.
Η διάγνωση της δυσπλασίας της τροχιλίας απαιτεί συγκεκριμένες ακτινογραφίες γόνατος και εξετάσεις όπως η μαγνητική τομογραφία, και προϋποθέτει την γνώση του ιατρού σχετικά με την παρουσία αυτής της παθολογίας.
Υπάρχουν 4 κύριοι τύποι δυσπλασία της τροχιλίας απο τον 1ο βαθμό όπου η αύλακα του μηριαίου απλά γίνεται λιγότερο βαθιά έως τον 4ο και βαρύτερο τύπο, όπου η αύλακα πλέον δεν υπάρχει και έχει αντικατασταθεί από ένα ύψωμα (ski jump, “bump”). Όλοι οι τύποι δυσπλασίας της τροχιλίας δεν είναι κατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση. Αλλά οι βαρύτεροι από αυτούς, εαν δεν διαγνωσθούν και δεν αντιμετωπισθούν κατάλληλα, είναι αδύνατο να συγκρατηθεί η επιγονατίδα στη σωστή της θέση και να μην πραγματοποιεί εξάρθρημα.
Η θεραπεία της υψηλού βαθμού δυσπλασίας της τροχιλίας γίνεται με μια εξαιρετικά ιδιαίτερη χειρουργική επέμβαση, την τροχιλιοπλαστική. Κατα την επέμβαση αυτή ο χειρουργός δημιουργεί μια νέα αύλακα στο μηριαίο μέσα στην οποία η επιγονατίδα θα μπορεί να κινηθεί και να συγκρατηθεί ώστε να μην εξαρθρώνεται.
