Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής όταν σχετίζεται με άλλα υποκείμενα νοσήματα ή προδιαθεσικούς παράγοντες, όπως η διαταραχή του μηχανικού άξονα φόρτισης του σκέλους, το αυξημένο σωματικό βάρος, προηγούμενα κατάγματα-εξαρθρήματα της άρθρωσης κλπ.
Οι συχνότερα προσβαλλόμενες από οστεοαρθρίτδα αρθρώσεις είναι το γόνατο και το ισχίο. Τα κλινικά συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας πρέπει να διαχωρίζονται από μικρά επεισόδια έξαρσης του πόνου που υποχωρούν με απλά αναλγητικά. Είναι πρωταρχικής σημασίας η ακτινολογική επιβεβαίωση της διάγνωσης, ο αποκλεισμός άλλων πιθανών διαγνώσεων, καθώς και η αναζήτηση επιπλέον παθολογίας που συνεισφέρει στην κλινική εικόνα του ασθενή, όπως παθολογία από το σύστοιχο γόνατο ή την σπονδυλική στήλη, έτσι ώστε να είναι αναμενόμενη και η ανάλογη βελτίωση μετά την επέμβαση στο ισχίο.
Οι συχνότερα προσβαλλόμενες από οστεοαρθρίτδα αρθρώσεις είναι το γόνατο και το ισχίο.
Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια μη αντιστρεπτή νόσος της οποίας η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Δεν υπάρχουν φαρμακευτικά σκευάσματα χορηγούμενα από του στόματος ή άμεσα εγχεόμενα στην άρθρωση που να σχετίζονται με την υποστροφή ή τη διακοπή της εξέλιξης της νόσου, παρά μόνο με την προσωρινή συμπτωματική αγωγή, δηλ. την ανακούφιση από τον πόνο.
Από την άλλη πλευρά, δεν χειρουργούμε τις ακτινογραφίες αλλά τον ασθενή και ο ασθενής οδηγείται στην χειρουργική επέμβαση μόνο όταν η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου έχει δραματικά περιορίσει τις δραστηριότητές του και όταν τα επεισόδια πόνου είναι καθημερινά. Αν και τα τελευταία χρόνια, οι χειρουργοί ορθοπαιδικοί έχουμε νέα όπλα στην φαρέτρα τους, η πιο δημοφιλής χειρουργική επέμβαση αντιμετώπισης της νόσου είναι η ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Σχεδόν 300,000 αρθροπλαστικές του ισχίου πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στις Η.Π.Α. και αφορούν στην αντικατάσταση της φθαρμένης μηριαίας κεφαλής με μια μεταλλική πρόθεση και την αντικατάσταση της κοτύλης με έναν μεταλλικό δακτύλιο. Πρόκειται για μια συνηθισμένη αλλά μεγάλη χειρουργική επέμβαση, που μπορεί να πραγματοποιθεί με γενική η ραχιαία αναισθησία, απαιτεί 3-4 ημέρες νοσηλείας μέχρι την κινητοποίηση και την έξοδο του ασθενή από το νοσοκομείο με τη χρήση ενός περιπατητήρα, και που σκοπό έχει να αποδώσει στον ασθενή μετά από ένα διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών ένα ανώδυνο, σταθερό και λειτουργικού εύρους κίνησης ισχίο.
Η βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου και οι χειρουργικές τεχνικές με ελάχιστη ή χωρίς τραυματισμός των μυών, μας επιτρέπουν την άμεση κινητοποίηση και αποκατάσταση του ασθενή. Οι προσπελάσεις που συνηθέστερα χρησιμοποιούμε στην πλειοψηφία των ασθενών (εκτός από περιπτώσεις αντενδείξεων) είναι οι πρόσθιες-πλάγιες προσπελάσεις. Κατα αυτές τις ελάχιστα ή ατραυματικές τεχνικές – όπως λέγονται – (minimally invasive surgery) δεν τραυματίζονται οι γλουτιαίοι μυς της περιοχής, με αποτέλεσμα την γρηγορότερη κινητοποίηση, βάδιση και αποκατάσταση των ασθενών.
‘Ενας από τους σημαντικότερους κλάδους έρευνας στην ορθοπαιδική, η τριβολογία, είναι από καιρό στραμμένος πάνω σε αυτή τη μελέτη της μακροχρόνιας αντοχής και συμπεριφοράς όλως αυτών των χρησιμοποιούμενων υλικών στις αρθροπλαστικές, με αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών διαθέσιμων επιλογών για κάθε περίπτωση και με τεκμηριωμένα άριστα μακροχρόνια αποτελέσματα πέραν της 15ετίας από την πραγματοποίηση ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου.
